مشکلی که در زمینه تولید بتن پرمقاومت بسیار چشمگیر است، ورود بخش دولتی و رقابت آن با بخش خصوصی است.

تولید کنندگان بتن پرمقاومت چه مستقیم از بدنه دولت باشند و چه وابسته به دولت، سود برایشان چندان اهمیتی ندارد.

ورود آنها تنها باعث مسموم شدن فضای کار میشود.

مثالی در این زمینه، تخفیفات بدون توجیهی است که  نهادهای دولتی میگذارند.

مثلا نهادی وابسته به دولت، به مناسبتی چون دهه فجر، بتن خود را با پنجاه درصد تخفیف ارایه میدهد در حالیکه هیچ توجیه اقتصادی ندارد. اگر پیگیر شوی چگونه چنین تخفیفی امکان پذیر است، درمی یابی او برای جبران این هزینه، نیازی ندارد که از جیب خود خرج کند. او تحت حمایت دولت است و درآمدش وابسته به دولت.

سیاست هایی از این دست از سوی نهادهای وابسته به دولت، ضرری جبران ناپذیر به تولید کننده بخش خصوصی وارد میکند. اگر او با قیمت واقعی که برایش توجیه اقتصادی دارد فروش داشته باشد، این تصور در عموم به وجود می آید که تنها به سود خود فکر میکند و قیمتش منصفانه نیست.

این امردر نهایت باعث ورشکستگی تولید کننده خصوصی میشود.

تولید کنندگان دولتی نباید به رقابت با تولیدکنندگان خصوصی بپردازند.